top of page

Herstellen, een kwestie van zelfbestuur?

Foto van schrijver: Lisa BastiaansenLisa Bastiaansen

Bijgewerkt op: 27 feb 2023

De aannames over spit en pijn bij hernia en versleten knieën, over onoplosbare aandoeningen, aanhoudende ontstekingen en onherstelbare ziektes vliegen me om de oren. In de sportschool, op straat, op tv.


De afgelopen jaren help ik mensen om hun lichaam in herstelstand zetten. De klachten zijn uiteenlopend. De resultaten ongekend positief.


De nieuwe inzichten van waaruit ik werk komen voort uit gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek waarbij er gekeken wordt naar waaróm een lichaam doet wat het doet. Waaróm iemand ziek wordt en een ander niet, onder dezelfde leefomstandigheden, zelfde voeding etc. Of waarom juist die sporter last blijft houden van blessures. Waarom iemand pijn heeft aan een ernstige hernia en een ander niet, met dezelfde afwijking. Waaróm ruimt het immuunsysteem ineens geen kankercellen meer op, terwijl het dat doorgaans goed doet?


Hierbij werd niet alleen gekeken naar het symptoom, maar naar het brein dat verantwoordelijk is voor de registratie en verwerking van informatie waarop elk fysiologisch systeem móet reageren.


Nu is het niet meer een leeuw die voor dreigende informatie zorgt, maar doe je dat zelf. Bij kortdurende dreiging reageert het immuunsysteem door sommige functies te dempen. Want, herstellen doet het lichaam als het gevaar geweken is. Slaap is ook niet handig bij dreiging. Het zenuwstelsel zal waakzaam zijn. Organen passen zich aan en doen wat er gevraagd wordt; meer of minder actie.


Duurt de dreiging langer en onderdruk je de zaak dan geeft het brein via de hypofyse continue de opdracht om stresshormonen het lichaam in te jagen. Een orgaan raakt uitgeput. Een gen produceert blijvend proteïnen van mindere kwaliteit. Telomeren slijten sneller (ga je ouder door uitzien) en de demping van het immuunsysteem houdt aan.


Het goede nieuws:


Als je het zelf aanstuurt, kan je er wellicht iets aan doen.


Stress is echter een breed begrip. Want stress kan ook lekker zijn. Het geeft je focus.


Het is de ongemerkte stress die vaak de ziekmaker is. Zo heb je de weggedrukte stress, waarmee je zo goed mogelijk probeert om te gaan. Zoals de irritatie bij een broer, of moeder. Of een nare gebeurtenis ooit.

En er zijn onbewuste, onderhuidse persoonlijke patronen. Die ervoor zorgen dat de een stress ervaart bij grote verantwoordelijkheden en een ander niet.

Een interessant gegeven bij stress is, dat een feitelijke gebeurtenis of situatie NOOIT de echte reden is van stress.


Kortweg zie ik dat wanneer we een persoonlijk stresspatroon doorbreken, dat het lichaam in herstelstand raakt. Omdat hiermee de disbalans in de aansturing van de fysiologie wordt doorbroken.


Natuurlijk helpt voeding, niet roken, bewegen. Maar als het brein anders denkt, krijgen vitaminen nauwelijks kans.


Er zijn fijne technieken om (ongemerkte) stress te doorbreken. En zodoende te stoppen met het giftige signaal dat je nu wellicht je lichaam in stuurt. Want het is niet de verantwoordelijkheid, je moeder of partner die jou stress geeft.




9 weergaven

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page