GENEZEN JA/NEE. De kracht van woorden

Laatst nam een oude klant van mij afscheid van haar MDL-specialist. Ze was 7 maanden gestopt met medicijnen en had 7 maanden geen klachten meer gehad. Omdat ze stressvolle, diepliggende patronen had opgelost. 

Het was een proces geweest. Na elke sessie verdwenen de klachten. Eerst kort, toen twee weken en zo bouwden we het op. Stap voor stap had haar brein dit bewijs nodig gehad om op een gegeven moment uit 'het patroon Crohn' te stappen.

De arts boog over haar bureau en sprak de woorden: 'Genezing van deze ziekte is onmogelijk. Alle artsen van de hele wereld zijn het met mij eens'. Waarna ze met percentages gooide van

het tijdsbestek waarin mensen, die dachten te zijn genezen door voeding en andere probeersels, toch weer terug kwamen. Binnen een jaar zou iedereen weer terug zijn en medicatie nodig hebben.

Mijn client legde de suggestie naast zich neer. Maar haar diepe onbewuste begon te twijfelen. 'Wat als de arts toch gelijk had...?' Waarop haar lichaam begon te reageren. Ze reed de parkeerplaats van het ziekenhuis af en de klachten waren weer vol aanwezig.

Dit is de macht van het onbewuste brein. Waarop je lichaam reageert. Hoe duidelijk kan het zijn? 

We zijn nu aan het werk om haar lichaam uit de staat te halen van frustratie en de angst dat het niet meer lukt. Boosheid, wanhoop en angst zijn wetenschappelijk gezien moleculen met stressvolle informatie.

Hoe mooi was het geweest als de arts haar had gecomplimenteerd met het werk dat ze geleverd had? Haar liefdevol had aangeboden dat ze altijd welkom was voor hulp, mocht ze het nodig hebben. Maar ook dat ze alle vertrouwen had, omdat mijn client iets had gedaan waardoor het was gestopt.

Mét de kennis dat stress ontstekingscytokinen stimuleert.

Mét de kennis dat 80% van de mensen met Colitis en Crohn een traumatische ervaring heeft gehad voor hun 18e levensjaar. 

Mét de kennis over de invloed van verborgen stressfactoren.

Als je deze kennis negeert ga je dingen zeggen als 'het is een ongeneeslijke ziekte'. Omdat de behandeling van buitenaf blijkbaar niet geneest en je hieruit de conclusie trekt dat iets ongeneeslijk ís.

Ik vraag me af wat die andere patiënten deden waarbij het weer terug kwam. Zouden zij ook niet moeten werken aan hun onbewuste denkprocessen? Je voeding aanpassen zou in dit geval ook symptoombestrijding kunnen zijn. Want waarom kan jouw lichaam niet tegen bepaalde voeding? 

En komt het gewoon neer op diepe stressvolle patronen die verantwoordelijk zijn voor de basisstaat van je gezondheid? Dat dit bij de meeste pijnklachten, aandoeningen en ziektes het geval is. Dat is mijn ervaring.

Als dit genormaliseerd wordt en het imago wat opgepoetst. En mensen die tot zelfreflectie in staat zijn aan zelfgenezing gaan doen, dan zou het in het ziekenhuis wel eens rustig kunnen worden. Maar dat is voor de toekomst.

Laten we voor nu voorzichtig zijn met uitspraken als 'ongeneeslijk'. 

Je zou iets belangrijks over het hoofd kunnen zien.

 #crohn #colitis #oplossen