Aan prachtig wetenschappelijk onderzoek heb je niets wanneer het blijft bij publicatie.
Hoewel niet elke publicatie voor een verschuiving zorgt.
Zo wordt jaarlijks een nobelprijs uitgereikt aan het meest nutteloze onderzoek van het jaar. Het onderzoek naar ‘de aanstekelijkheid van gapen bij de roodvoetschildpad’ bijvoorbeeld.
Grappig denk ik dan. Maar wat kan je hiermee? Wie het weet mag het zeggen.
Ook waardevolle informatie komt soms niet verder dan publicatie. Zelfs medische informatie, waar toch heel veel mensen iets aan zou kunnen hebben. Zeg 95% van de groep mensen met fysieke klachten.
Onderzoek toont aan dat een lichaamscel alléén acteert op de informatie die het krijgt. Dit betekent dat een cel alleen uitvoert wat er van haar gevraagd wordt. Dit is best nieuwe informatie. Artsen die dit onderzochten concludeerden, door dit nieuwe inzicht,
dat er veel minder vaak sprake is van toeval en pech.
Het goede nieuws is dat de informatie aan een cel beïnvloedbaar is. Omdat het brein je fysiologie aanstuurt. Als het lichaam iets doet dat ongewenst is, blijkt het in veel gevallen nuttig om te kijken naar de aansturing.
Behandel je alleen het symptoom, en elimineer je vervolgens niet de oorzaak van dit disfunctioneren, vergroot je de kans dat iemand allerlei fysieke klachten blijft houden. Omdat de fysiologie in dezelfde staat blijft.
Dat is zonde.
Mocht je zelf momenteel overwegen om een stap terug te doen vanwege klachten, omdat niets lijkt te helpen, wacht dan even. Wellicht is het goed te kijken naar wat je aan het doen bent, waardoor jouw lichaam mogelijk niet in herstelstand staat. Met dit nieuwe inzicht zou het goed kunnen dat je de lat niet eens hoeft te verlagen.
