
Als je een hernia hebt, pijn aan je knie, een aandoening of ziekte, heb je je misschien wel eens afgevraagd hoe het kan dat klachten kunnen verdwijnen door een placebo-zalfje, placebo-medicijn of een placebo-operatie.
Bij een nep-medicijn werkt de overtuiging in iemands hoofd als een signaal, waarop het lichaam reageert alsof het de stof werkelijk krijgt. Bij een nep-ingreep werkt het signaal dat 'het symptoom is opgelost' als sein dat het lichaam in herstelstand kan.
Het brein registreert, en verwerkt dit in een fysiologische respons. Biologisch gezien is dat functioneel. Als het luchtalarm gaat in oorlogsgebied, zorgt een neurologische reactie ervoor dat je snel in een schuilkelder komt. Het is één van de vele fysiologische reacties in het lichaam dat wordt veroorzaakt door bijvoorbeeld angst en zorgen in het brein.
Volgens epi genetica, een relatief nieuwe wetenschap, doet een cel nooit iets vanuit zichzelf. En zou een lichaamscel enkel reageren op de informatie in haar omgeving.
Onderzoek toont aan dat een gedachte (incl. de emotionele waarde) als een code fungeert. Deze code activeert een transcriptiefactor op een gen. Als er iets niet oké is in ons leven, bijvoorbeeld wanneer onze verantwoordelijkheid zijn tol gaat eisen, dan produceert zo’n gen proteïnen van een andere kwaliteit dan als iemand geen spanningen ervaart.
Proteïnen zijn de bouwstenen en verantwoordelijk voor de functie van een cel.
In mijn praktijk zie ik dat een breed scala aan klachten bij mijn klanten verdwijnt als we mentaal wat dingen doorbreken. Een wonder? Met deze nieuwe inzichten wellicht niet.
Een fysieke respons wordt niet alleen gestimuleerd door een placebo. Elke info vanuit het brein zorgt voor een fysiologische reactie. Vooral die weggedrukte herinneringen waar we soms nog aan denken. Een vervelende situatie die maar aanhoudt. Het onbewuste programma, waardoor we doen zoals we doen. De zorg dat het vandaag misschien níet lukt. Hoe succesvol we ook zijn.
De taal van ons denkbrein (weten dat het vast weer lukt) heeft een andere functie dan de taal van het emotionele centrum. En juist dit centrum bestuurt je fysiologie. Je zenuwstelsel dus. En je hormoonstelsel, je immuunsysteem, je slaap etc.
Ik stel voor dat deze medische wetenschap door artsen meer ingezet wordt, met het oog op genezing. Om mogelijk het patroon van diverse klachten waar iemand mee kampt te stoppen. En dat de arts een witte jas draagt bij het voorschrijven van het medicijn. Dan blijkt medicijn beter te werken dan wanneer de arts een trui of bloes draagt.
Als patient zouden we vervolgens kunnen kijken naar wat we zelf aan het doen zijn. En leren om onze fysiologie te beïnvloeden zoals we dat liever zouden willen.